Datum: 1 april 2018
Download PDF
Gemeente van onze Here Jezus Christus,
1. De kracht van Jezus!
Toen ik naar The Passion keek, afgelopen donderdag, werd ik erg getroffen door het getuigenis van een vrouw. Ze woonde met haar man en twee kinderen: een van 17 en van 14 jaar in de Bijlmer. Op avond van die bewuste ramp, toen het El-Al vliegtuig zich in de flat boorde, was ze net een rondje wandelen met man, 15 min. Maar haar beide kinderen waren thuis en zijn in die bewuste nacht allebei omgekomen. Aangrijpend om te horen. Ze vertelde hoe donker haar leven daarna was geworden. Inktzwart. Ze voelde zich in het dal van diepe duisternis waar Psalm 23 over spreekt. Eerst heel erg boos op God. Bijna moederdag, dacht aan kinderen, in spiegel kijken, zo niet verder. Ik ga roepen naar God om mij te helpen. Toen is omslag gekomen. Toen kreeg ze moed. Mijn geloof in God Heeft me geholpen. Alleen God kan mij helpen om weer te leven, want ik leefde niet meer.
Na alle tragiek een nieuwe begin, omdat God zich over haar ontfermde. Nee, gebrokenheid werd niet weggenomen. Haar kinderen kreeg ze niet terug, maar in dat lijden kwam God haar te hulp. Gemeente, dat is Pasen. Als de Here Jezus uitnodigt in je leven, in je probleem, dan komt Hij met Zijn troost en kracht, want het Pasen geweest: Jezus leeft!
2. Pasen is onvoorstelbaar
Als iemand aan jou vraagt wat de betekenis van Pasen is, en je zou dat met een paar woorden willen samenvatten, dan kun je het niet korter doen, dan met de woorden van de engel, in vers 6. Jezus, de man uit Nazareth, die gekruisigd is, Hij is opgewekt. Hij is hier niet in het graf. Daarover gaat Pasen dus. Niet over de paashaas; ook niet over paaseieren of het begin van de lente. Maar over Jezus, die opgestaan is uit de dood. De apostel Petrus zegt het later zo: God heeft Hem doen opstaan door de weeën van de dood te ontbinden, omdat het niet mogelijk was dat Hij daardoor zou vastgehouden worden. Dat is dus het onvoorstelbare wonder van Pasen.
Ik noem het een wonder. Iets wat onvoorstelbaar is eigenlijk. Want wees nou eerlijk: zoiets kan toch helemaal niet? Hoe vaak hebben we in de afgelopen jaren niet bij een graf gestaan en elke keer weer werden we geconfronteerd met de bittere realiteit van de dood. Je neemt afscheid en legt iemand in een graf. Nog nooit is er iemand uit het graf teruggekeerd. Begrijpelijk dat mensen moeite hebben met de opstanding en het eigenlijk niet kunnen geloven. Sommigen gaan nog een stap verder. Is dat hele christelijk geloof niet een mythe of verzinsel, want het is gebaseerd op feiten, die niet verifieerbaar zijn, en ook erg onwaarschijnlijk. Het hart van het christelijke geloof, iemand van wie ze zeggen, dat hij weer tot leven is gekomen? Nou, dat wil er bij mij niet in.
Misschien heb jij ook wel van die vragen. Je zit er wel. Je hoort de preken aan, maar in je hart denk je soms, zou het allemaal waar zijn? Die dominee staat wel zo mooi te vertellen, maar wie zegt dat het zo is. En bovendien, er is in deze wereld toch zoveel ellende en gebrokenheid, wat zie je er dan van dat het Pasen is geweest en dat Jezus dan leeft? (Column van Ephimenco in Trouw). Ik kan me voorstellen dat u of jij dat denkt en dat zijn ook hele wezenlijke vragen. Als het inderdaad Pasen is geweest, waarom ziet deze wereld en er dan nog zo onverlost uit? Een terechte vraag. Maar ik zeg erbij, het zou kunnen dat dit een vraag is die we niet aan God moeten stellen, maar aan onszelf: waarom zie ik er zelf nog zo onverlost uit, want het is toch Pasen geweest?
3. In goed gezelschap!
Met deze vragen en met het feit dat Pasen zo onvoorstelbaar is, zijn we vanmorgen wel in goed gezelschap. Want laten we maar even kijken hoe de mensen toen op de opstanding van Jezus reageerden. Marcus vertelt ons hoe de vrouwen die naar het graf waren gegaan, reageren als zij ontdekken dat Jezus niet in het graf meer ligt en horen dat Hij is opgestaan.
U weet misschien wel dat een begrafenis in Israël uit twee fasen bestond. De eerste fase: het lichaam van iemand die overleden is, wordt gewikkeld in doeken, en bedekt met kruiden en een soort parfum om de geur van de ontbinding tegen te gaan. Daarna wordt het lichaam op een plank in een nis gelegd van het graf. Het graf was vaak in de rotsen uitgehakt, en bevatte meerdere nissen. In een graf konden later ook andere lichamen neergelegd worden. Binnen een jaar of twee was het vlees ontbonden, en konden de beenderen verzameld worden. Dan brak fase twee aan: de overgebleven botten werden in een ossuarium geplaatst, een kistje voor de botten. Zo’n kistje werd later op een plan in hetzelfde graf gelegd. Bij de Here Jezus is deze tweede fase nooit bereikt.
De drie vrouwen dus, die door Marcus met naam en toenaam worden genoemd, hebben gezien waar Jezus begraven is. En als de sabbat, de rustdag voorbij is, nadat de zon op zaterdag is ondergegaan, en de sabbat officieel voorbij is, gaan ze specerijen kopen, om het begrafenisritueel af te maken. Het was een droevige taak. Maar wel noodzakelijk. Uit eerbied voor de overledene en ook om de geur van de ontbinding tegen te gaan. De vrouwen – ze worden in vers 1 bij hun naam genoemd: Maria Magdalena, Maria de moeder van Jakobus en Salome – gaan dus naar het graf om het lichaam te zalven. Ze gingen niet op weg om de opstanding van Jezus te zien. Ze hadden geen idee dat zoiets kon. Hoewel Jezus daar met hen over had gesproken, dat Hij ter dood veroordeeld zou worden, gekruisigd zou worden en na drie dagen weer opstaan, hielden ze daar geen rekening mee. Het was onvoorstelbaar. Nog nooit was iemand uit de dood teruggekeerd.
Daarom is het contrast ook zo groot. Het lege graf. De aanwezigheid van de engel. Iets wat inslaat als een bom. Daar hadden ze geen enkele rekening mee gehouden. Je ziet dat ook uit hun reactie, in vers 8: ze gaan haastig naar buiten, ze vluchten weg, beving en ontsteltenis had hen aangegrepen. Ze zijn zo van hun stuk gebracht, zo geschrokken dat ze tegen niemand iets zeggen.
Dus we moeten niet denken, dat de opstanding van Jezus voor de mensen toen wel voor de hand lag of logisch was. Nee, het is even onvoorstelbaar als voor ons. Maar, en dat is wat het Bijbelverhaal ons vertelt: het is ze overkomen. Het is aan ze gebeurd. Van buitenaf. God heeft ingegrepen in deze aardse situatie. Onvoorstelbaar maar majestueus. Wat in geen mensen hart was opgeklommen, wat geen mens ooit bedacht zou hebben, heeft God gedaan, Hij wekte Jezus op uit de dood. Pasen, dat is in één woord: Jezus leeft! Hij heeft de dood overwonnen!
4. Ja maar
Ja, denk je bij je zelf, mooi dat Jezus uit de dood is opgestaan. Wat betekent dat voor mijn leven dan? Het is al weer heel wat eeuwen geleden. Nog steeds vieren we Pasen. Wat heeft Pasen nou met mijn leven te maken. Het zijn nogal grote woorden. Leven uit de dood. Leven na de dood.
5. Evangelie in kleine zinnetjes
Weet u wat ik zo bijzonder vindt aan het Marcusevangelie? Dat hij soms met hele kleine zinnetjes, iets laat zien van de betekenis van de opstanding van Jezus. 3 zinnetjes die je aan het denken zetten.
a. De zon gaat op.
Vers 2: Toen de zon opging. Jezus wordt volgens vers 42 in de nacht begraven, maar als de vrouwen bij het graf komen om Jezus te zalven, gaat de zon op. Dan staat de zon aan de hemel te schitteren. Is dat toevallig. Ik denk het niet. (Gen. 32: Jacob worstelt met een engel/God – zon gaat op, Jacob krijgt nieuwe naam, nieuw begin) Het is een hint van Marcus. Kijk dat is de betekenis van Pasen. Dankzij het sterven van Jezus aan het kruis, waar Hij verzoening doet voor onze zonden, komt het weer goed tussen God en ons. Dankzij Jezus, kunnen wij mensen opnieuw beginnen. Gods vriendelijk aangezicht, heeft vrolijkheid en licht. God kijkt in gunst naar deze aarde. Hij heeft Zijn toorn laten varen. De bittere dood van Jezus, op wie de zonde van het hele menselijke geslacht rustte: de ongehoorzaamheid en de onwil om God te gehoorzamen en het goede te doen, heeft God als offer aanvaard. Als Jezus opstaat uit de dood, kan de zon weer stralen. Dan is de dikke duisternis verdreven en gaat Gods nieuwe toekomst beginnen. Voor mensen die in het donker leven, in de schaduw van de dood.
Het getuigenis van Hans, aan begin van de preek is daar een voorbeeld van. Als je Jezus uitnodigt in jouw probleem, in jouw situatie, zul je merken dat Hij de opgestane Heer is en leeft, want dan komt Hij dan met Zijn kracht jouw leven binnen. Dan laat Hij zijn licht schijnen. En maakt Hij alles goed.
Kan dat? Ja! Wat er ook in mijn leven speelt? Ja. Zou Hij mij kunnen helpen? Ja. Hoe weet ik dat?
b. De steen is weg.
Kijk maar naar vers 4. Wat staat er van de steen? Vers 4: want hij was heel groot. Marcus legt daar even de vinger bij. Ook niet toevallig. Ook dit is een hint. De opstandingskracht van Jezus is zo groot, dat Hij elke steen, hoe groot ook, kan verwijderen. Betrek dat nou eens op je eigen leven. Van welke stenen heb jij last. Welke stenen belemmeren je levensvreugde? Zit je vast aan een bepaalde zonde. Is het over hoe je leven tot nu toe verlopen is. Zijn het zorgen over je relatie. Is het iets op je werk of in het leven van een van je kinderen? Zijn het zorgen of is het angst? Welke steen ontneemt je het zicht op God? Wat mensen misschien ook tegen je zeggen, jij denkt bij jezelf: ja, dat zal wel, maar mijn steen, weet je niet hoe groot hij is.
De vrouwen waren daar ook mee bezig, op weg naar het graf. Hoe moeten wij in vredesnaam die steen weg krijgen. Hij is veel te groot voor ons. Een mens is nog het meest bevreesd voor het lijden dat hij vreest. Maar als ze bij het graf komen, blijkt de steen al weg te zijn. Zo werkt Jezus. Als je Hem uitnodigt, gaat hij stenen opruimen. Vooral die grote steen, stenen van zonde of ongeloof, stenen die er zijn gekomen door keuzes die je maakte. Welke steen dan ook, hoe groot hij is. Pasen betekent: Jezus macht is groter. Want Hij heeft zelfs de grote steen van de dood weggerold. Daarom is voor wie in Hem gelooft, een nieuw begin, een nieuw leven mogelijk. Tot slot het laatste zinnetje.
c. Jezus gaat je voor.
Hij gaat u voor naar Galilea. Pasen betekent niet alleen dat Jezus leeft, maar ook dat Hij Zijn discipelen voorgaat. Dat wil zeggen: Pasen betekent ook: opstaan en in beweging komen. De vrouwen moeten het van de engel gaan vertellen aan de mannen, de discipelen. Jezus is geen verleden tijd, moeten ze zeggen. Hij leeft! Hij maakt een afspraak met jullie, daar en daar. Zorg dat je er bent.
Dat is Pasen: Jezus maakt een afspraak met je. Ik ga je voor, zul je mij volgen? De opstanding van Jezus zet mensen in beweging. Waar naar toe? Nou de tekst zegt: naar Galilea. Jezus gaat zijn discipelen voor naar Galilea? Waarom daar? Omdat Jezus daar begonnen is. Daar in Galilea heeft Hij zijn discipelen geroepen. Kom, volg mij. Galilea stond bekend, als het Galilea der heidenen. Het lag ver van Jeruzalem, de religieuze hoofdstad van het land. Het was een gebied waar relatief veel niet-Joden woonden. Mensen dus die niet in de God van Israël geloofden. Daar brengt Jezus ze naar toe. Naar het werkterrein van Galilea. Hij wil dat het ook voor de mensen daar Pasen wordt. Dat zij de opgestane Heer leren kennen. Dat zij Zijn opstandingskracht in hun leven gaan ervaren. Pasen moet doorverteld worden. Pasen moet voorgeleefd worden. Opdat mensen het gaan zien: Jezus leeft!
6. Pasen is een blijvende opdracht!
En dat geldt nog steeds. Pasen loopt uit op Pinksteren. De komst van Gods Geest. En de Geest schakelt nog steeds mensen in. Hij stuurt je naar Galilea. Dat wil zeggen: de wereld in, het leven in. Naar mensen en hun nood. Waar neerslachtigheid is, waar het donker is, waar mensen in het duister leven, waar hopeloosheid is. Waar stenen het zicht op God belemmeren. Daar worden de discipelen naar toe gezonden!
Maar dan moeten we wel op Jezus uitnodiging ingaan. Dan moeten we wel uit onze religieuze hangmat komen en niet langer op ons zelf gericht zijn. God wil dat wij in beweging komen. Naar al die Galilea-plekken, bij je in de buurt, in je familie op je werk. Om in situaties van gebrokenheid te vertellen, dat Jezus leeft, dat er hoop is, mensen helpen opstaan. Misschien iemand die je kent, die je het zou gunnen om een nieuw begin te maken. Je gaat ervoor bidden.
Natuurlijk is dat niet gemakkelijk. Je wordt misschien wel geconfronteerd met je onmacht, met vrees, net als bij de vrouwen en de discipelen. Maar vergeet één ding niet: er is een machtige belofte: Je zult Jezus zien. Hij gaat u voor naar Galilea, daar zult je Hem zien! Jezus weet ons te vinden en te ontmoeten. Als we luisteren en gehoorzamen, dan zullen we Jezus zien. Dan komt Hij ons onderweg tegemoet, zoals Hij beloofd heeft. (denk aan Emmaüs-gangers, Luc. 24). Jezus treedt niet meer lichamelijk op ons toe, maar Hij doet het door zijn Geest. Maar als Hij komt, komt Hij zo naar je toe, dat je er niet aan hoeft te twijfelen: dit is de Here zelf.
Heb je Jezus in je leven al ervaren? Nee? Sta dan eens op en stel je in zijn dienst. Dan zul je merken dat Hij de Levende is. Bange vrouwen en twijfelende mannen hebben het ontdekt, alle eeuwen door. Wij zijn vandaag aan de beurt. Want het is Pasen geweest. Jezus is opgestaan. Hij leeft! Amen.