Datum: 10 april 2017
Download PDF
Liturgie maandag 10 april 2017: Stille week 10.4.2017
Een liefdegeur die blijft …
Wat mij in dit bijbelgedeelte treft – te midden van het venijn van mannen – is het liefdebetoon van een vrouw. Mannen, overpriesters, schriftgeleerden en de oudsten van het volk, die overleggen en besluiten om Jezus te doden en Judas die later Jezus zal verraden. Het is de donkere inzet van het lijdensevangelie dat Mattheüs vertelt.
Maar temidden van al die kwade plannen, is daar opeens een vrouw. Te midden van alle donkerheid valt het licht op haar. ‘Toen kwam er een vrouw naar Hem toe’, lezen we in vers 7. Volgens het evangelie van Johannes is zij Maria, de zus van Lazarus. Maar Mattheüs noemt haar naam niet. En dat wil ik maar zo laten. Het accent valt namelijk niet op wie ze is, maar op wat ze doet. Zo wordt ze namelijk door Jezus zelf ten voorbeeld gesteld. Met een plechtige verklaring zelfs. ‘Voorwaar, zeg ik u’. Amen in het Grieks. Zo zal het zijn, dat als dit evangelie – het evangelie van kruis en opstanding – in de wereld verkondigd wordt, ook gesproken zal worden over wat zij gedaan heeft. Dat ook wij vanavond bij de daad van deze vrouw stil staan, is een vervulling van het woord van Jezus.
Jezus prijst haar daad. De discipelen moeten haar niet lastig vallen met moeilijke vragen. Ze moeten haar daad niet bekritiseren. Ze moeten niet vragen naar het economisch nut. Dat is ongepast. Liefde heeft geen prijs. Het is een goed werk dat zij aan Jezus heeft verricht. Neem er maar een voorbeeld aan.
Wat doet deze vrouw? Waarom is Jezus daar zo blij mee? Wat zegt dit ons? Drie vragen. Drie punten die volgen.
Wat doet deze vrouw? Ze zalft Jezus met een zeer kostbare parfumolie. Het is nardusmirre, een kostbare geurolie, afkomstig uit de Himalaya, de bergen bij Tibet. Het nardusplantje groeit op grote hoogte en de olie moest met stoom uit de wortels gehaald worden. Een kostbaar gebeuren. Daarna moest het een lange reis per kameel afleggen naar Israël. De olie zit in een albasten flesje, een soort geelachtig marmer, dat gebruikt werd om dure parfums in te bewaren. Het kruikje heeft een smalle opening, zodat de parfum er druppelsgewijs uitkomt. Maar ze breekt de hals van het flesje, en giet alles over Jezus uit. Het was een enorm vermogen. Driehonderd penningen lezen we elders, het jaarsalaris van een arbeider.
Wie het zich kon veroorloven kocht een hoeveelheid van deze kostbare parfum en bewaarde dat voor zijn of haar begrafenis, om het lichaam dan daarmee te zalven.
Waarom doet deze vrouw dat? Waarom bewaart ze het niet voor later voor haar zelf? De zalving is een uiting van haar liefde. Met deze zalving uit ze haar dankbaarheid naar Jezus toe. Mattheus vertelt niets over de achtergrond of de aanleiding. Maar er moet iets geweest zijn, dat haar in beweging zette naar Jezus toe. Ik denk dat er maar één ding is dat er voor haar toe doet. En dat is dit: ze heeft in Jezus de genade van God geproefd. De gulle liefde van God, die mensen de hand reikt en hen opnieuw laat beginnen. Ze heeft gezien of gehoord dat in Jezus God naar mensen omziet. Mensen die op dwaalwegen terecht waren gekomen. Mensen die verkeerde keuzes in hun leven hadden gemaakt. Mensen die verstrikt waren geraakt in het web van de zonde.
Maar Jezus had met een enkel woord en een enkel gebaard de kluwen wol van hun leven ontward. Hij had hen gewezen op de draden die er toe doen. Vooral op de ene draad, die rode draad van Gods trouw. Het contact met Jezus had ze zoveel gedaan. Opeens zagen ze het: dit is waarvoor ik bedoeld ben. Dit is wat God van mij vraagt. Maar zou Hij mij, nog willen en kunnen gebruiken. Er zijn zoveel dingen niet op orde in mijn leven. Ik heb zo aan God voorbij geleefd…
Ja, zei Jezus, kom, en Hij reikte mensen de hand en Hij richtte ze op. Hij vergaf hun zonden en opende voor hen een nieuwe toekomst.
Zo was het bij deze vrouw denk ik ook gegaan. Zo gaat het nog steeds. Want waarom zitten wij hier vanavond?
De ontmoeting met Jezus heeft het leven van deze vrouw veranderd. Ze beseft als geen ander, dat het lijden van Jezus haar lijden is. Dat het kruis waarover Hij sprak, dat daar ook een stukje van haar bij zat. Nu ze gehoord heeft dat Hij gaat sterven, wil ze Hem bedanken. Het is nu of nooit.
Wanneer iemand overlijdt, zijn er vaak familieleden die spijt hebben dat ze niet de kansen tijdens het leven hebben aangegrepen om iets voor hem of haar te doen. Maar wat je nu kunt doen, moet je niet uitstellen tot later. Van uitstel komt zo vaak afstel. Dat heeft deze vrouw goed begrepen.
De zalving van Jezus symboliseert het werk van Jezus zelf. Binnen enkele dagen zal Hij zelf verbroken worden, als een kostbare fles. Jezus leven zal uitgegoten worden over de aarde als een kostbaar reukoffer voor de verzoening van onze zonden. Met dat Hij zich laat verbreken, opent Jezus een nieuwe toekomst voor mensen die het niet verdienen. Daarom heeft deze vrouw Hem lief. Daarom geeft ze alles wat ze heeft.
Want wie veel vergeven is, heeft veel lief.
Hoe lief heb jij Jezus eigenlijk?