Datum: 5 juni 2022
Download PDF
/
1. God is persoonlijk
Toen hij 17 jaar was, kwam hij als vluchteling in Nederland. Afkomstig uit Koerdistan. Zijn vader is een veehandelaar; in naam moslim maar niet echt praktiserend. Zijn moeder wel. Elke dag leest ze hem voor uit de Koran. Hij kreeg het geloof in Allah van jongst af aan mee. Maar als hij 15 jaar oud is, belandt hij in een crisis. Hij begint vragen te stellen: wie ben ik, waarvoor ben ik geschapen, wat is de zin van mijn leven? Hele existentiële vragen, maar hij krijgt geen antwoord. De God van zijn opvoeding is groot en hoogverheven, mysterieus, je kunt er geen contact mee hebben. Het enige wat je weet is dat hij rechter is en dat je aan hem verantwoording moet afleggen aan het einde van je leven. Als je voldoende goede daden hebt gedaan, kom je hopelijk in het paradijs. Omdat hij geen antwoorden kreeg op zijn vragen, zegt hij het geloof vaarwel. Het is duidelijk: God bestaat niet.
Ik heb het over Zmnako Karem. Inmiddels woont hij al jaren in Nederland en werkt hij hier als bestuurskundige. Het gesprek met hem is op de podcast Eerst Dit van 21 mei te beluisteren. Een aanrader!
Wat bijzonder is, is dat het leven van Karem veranderd is toen hij in Nederland volksgenoten ontmoette die christen waren. Zij vertellen hem over de liefde van God. De God van de Bijbel is geen verre en afstandelijke God, maar een God die een relatie met mensen wil hebben. En Zmnako wordt heel diep geraakt door de liefde van Jezus. Jezus die zich voor ons heeft opgeofferd om een relatie met God mogelijk te maken. Liefde, verzoening en vergeving komen naar hem toe. Zo leert Hij een God kennen die diep met ons bewogen is. Hij komt tot geloof en deelt nu vol passie wat hij over Jezus heeft geleerd.
Gemeente, zijn levensverhaal trof mij, omdat dit precies is wat met Pinksteren gebeurt. Mensen horen in hun eigen taal horen dat Jezus geen verleden tijd is maar leeft. Dat God in Hem naar ons omziet en betrokken is op ons leven. Dat er vergeving en verzoening is. Dat Jezus je een doel geeft om voor te leven. Dat je met Hem altijd opnieuw kunt beginnen.
Dat was in het OT door de profeten beloofd. God zou zich op een nieuwe manier laten kennen, persoonlijk en intiem. Dat was de belofte van het nieuwe verbond. Dat zien we voor onze ogen gebeuren. De Heilige Geest brengt mensen in aanraking met de liefde van Jezus en de genade van God.
2. De belofte van Handelingen 1:8
De discipelen moesten op de komst van de Geest wachten. Tien dagen lang. Tien dagen van gebed en wachten. Maar voor die tien dagen had Jezus hen een belofte gegeven. De belofte van Handelingen 1:8, die vanmorgen centraal staat. Het was dus geen lege tijd, maar gevulde tijd. Ze hadden een belofte in de hand. We kunnen 1:8 lezen als een opdracht. Dit is wat we moeten doen. We moeten getuigen. Zeker, dat is de bedoeling. Maar Jezus geeft geen opdracht maar een belofte. Jullie zullen mijn getuige zijn! De leerlingen gaan op pad met een belofte in hun hand. Dat geeft ook ontspanning. God zal het doen door hen heen! Op die belofte mogen ze steeds weer terugvallen. En wij ook. De roeping van ons als gelovigen en de missie van de kerk komen naar ons toe in de vorm van een belofte!
Drie dingen ga ik onderstrepen vanmorgen. We lezen de tekst van het einde naar het begin. De belofte gaat over (1) getuigen, over (2) kracht en (3) over de Heilige Geest die op de leerlingen komt. Allereerst het getuigen.
3. Jullie zullen Mijn getuigen zijn
Het woord ‘getuigen’ is een belangrijk woord voor Lucas. We komen het vaak in het boek Handelingen tegen. Als je de teksten naleest, valt op dat je steeds leest, dat de leerlingen ze getuigen zijn van de opstanding (1:22; 2:32; 3:15; ‘God heeft Jezus doen opstaan, Hij heeft Hem uit de doden opgewekt, waarvan wij allen getuigen zijn’; 10:40,41). In hun getuigenis leggen ze de nadruk op de opstanding. Waarom? Niet omdat het kruis niet belangrijk zou zijn. Dat ook. Daar leven ze van. Door de genade van het kruis hebben ze nieuw leven ontvangen. Dat is voor ons niet anders. Maar de opstanding betekent, dat Jezus leeft. Hij is een levende Heer. Alleen met een levende kun je een relatie hebben. Met die boodschap zijn de leerlingen de wereld in gegaan. Jezus leeft en Hij zoekt contact met je.
Er is nog iets: Jezus zegt: ‘jullie zullen Mijn getuigen zijn’. Mijn getuigen, dat is: jullie zullen van Mij getuigen.
Dat zit iets persoonlijks in. Een getuige is iemand die iets gezien of gehoord heeft. Getuigen is dus niets anders dan vertellen. Net als bij een ooggetuige: vertellen in je eigen woorden hoe Jezus in jouw leven werkt, wie Hij voor je is. Gewoon, eerlijk en oprecht. Wie Hij was voor jou in vreugde en in verdriet. Uit het hart. Dat is wat Jezus van ons verlangt.
We voelen vaak schroom. We zijn er niet mee opgevoed. We missen vrijmoedigheid, zeggen we dan. Dat kan waar zijn, maar op een gemiddelde verjaardag weten we prima te vertellen wat ons bezighoudt: je kinderen, je auto, je werk of hobby. Als een onderwerp onze interesse heeft, weten we er wel over te praten. Zo dus op dezelfde manier. Het Hebreeuwse woordje voor getuigen is ‘Edah’, de eerste twee letters zijn de ayin en dalet. Ayin is beeld van het oog. En Dalet afbeelding van een deur. Als wij getuigen gaat de deur open zodat mensen Jezus kunnen zien.
Getuigen gaat niet over de kerk, over regels of tradities, over waar wij allemaal druk mee zijn, maar gaat over Jezus.
En de kerk is bedoeld als een oefenplek. Op je kring, op catechisatie of club, tijdens een vergadering van moderamen of kerkenraad, kunnen we oefenen. Vertel elkaar eens wie Jezus voor je is.
De pinkstercampagne van de GZB heet: ‘Vertel’ en zette in op verhalen delen. Ik was 2 avonden bij Ds. Sixto uit Colombia. Hij vertelde over wat God in Medellín doet. Maar er stond op de avonden ook een stoel waarop mensen uit NL konden gaan zitten om te vertellen wat God in hun leven heeft gedaan. Een slager uit Amsterdam die rotjochies die dingen stalen anders ging benaderen. Een vrouw die vertelde dat ze gas terug moest nemen en hoe God daar ruimte voor maakte op haar werk. Een moeder die vertelde over een zoon die van de drugs af was en hoe het gebed daarin een cruciale rol speelde.
Mensen die heel eenvoudig is vertelden van wat God in hun leven heeft gedaan. Verhalen die ds Sixto weer meeneemt naar Colombia.
Sommige mensen houden niet van een getuigenis. Moet dat dan, mensen die vooraan iets vertellen. Staan ze dan zelf niet in het middelpunt? Nee, dat is niet de bedoeling. Getuigen is goed spreken van de Heere Jezus en van wat God in ons leven doet. Niemand anders kan dat doen, dan mensen die God heeft geschapen. Als wij niet getuigen, dan doen de stenen het wel. En als wij niet willen, dan rest ons maar een ding: verootmoedigen en bidden om de kracht van God. Dat is het tweede.
4. Jullie zullen kracht ontvangen
Toen ik bezig was met mijn boek ‘In het spoor van de Geest’ viel weer opnieuw op hoe vaak er in Handelingen tegenkrachten zijn. Als mensen willen spreken en getuigen, ontstaat er altijd, of heel vaak gedoe. Gaat niet van een leiden dakje.
Getuigen is soms ook lijden. Martureo, het Griekse woord voor getuigen, daar is het woord ‘martelaar’ vanaf geleid. Met andere woorden: tegenkrachten zullen er dus altijd zijn.
Extern. Mensen zitten er niet op te wachten. Ze druk met hun leven, hun werk, de dagelijkse dingen; ze kijken rond in de wereld en zien dat religie alleen maar gedoe geeft. Dat religieuze leiders zelfs oorlogen steunen. Ze willen daar niets van weten. Anderen hebben intellectuele bezwaren. Geloof en God zijn een optie voor wie wil. Ze houden het bij de wetenschappelijke feiten. Ze redden zich wel in het leven. Lastig dan om ingangen te vinden. Helaas komt de kerk ook vaak in een negatief daglicht, vanwege misstanden, dat ze voor veel mensen geen veilige plek is. Dat is verdrietig. Het leidt af van waar het omgaat. Daarom moeten we een goed getuigenis naar buiten hebben. En beseffen welke verantwoordelijkheid we hebben. De eerste gemeente vond genade bij heel het volk. Mensen waren onder de indruk van de onderlinge liefde en bereidheid om te helpen. Dat is onze roeping naar binnen. Maar ook als we de zaak binnen op orde hebben, blijft getuige zijn ook gewoon moeilijk. Zeker als mensen met hele andere dingen bezig zijn. Soms is een crisis nodig om een luisterend oor te hebben. Dan rest alleen gebed.
De afgelopen dagen hadden we de gelegenheid om 10 dagen te bidden voor mensen die Jezus nog niet kennen. Ik weet niet of u deze keer heeft meegedaan. Maar als harten dicht zitten, van je kinderen of buren of collega’s, dan moeten we beginnen bij het dagelijkse gebed. Het gebed opent deuren.
Er is ook een tweede front. Intern: ons eigen hart. Als we eerlijk zijn hebben we er vaak geen zin in om het over Jezus met anderen te hebben. Of is er schroom. We denken al voor de ander. Hij ziet er vast niet op te wachten. Hoe begin ik? Het komt er soms niet van.
Was in Jeruzalem ook zo. Het evangelie bleef in Jeruzalem. Ze hadden het goed daar. Zout bleef in het vaatje. Maar dan laat God vervolging komen. Handelingen 8. En dan worden ze verstrooid. Dat maakt alles anders. In eens worden ze wakker en beginnen ze te getuigen.
Soms is een crisis een aanleiding, een aansporing. Als de gemeente een tijd vacant is. Als er geen leiding te vinden is. Als er verlegenheid is over de roeping. Als een project niet lukt. Als we in een discussie er niet uitkomen. Dat dan een besef groeit: maar het gaat toch niet om ons. Al die tijd dat we vergaderen. Naar binnen gekeerd. We moeten weer bidden. Dan kan zomaar alles in een stroomversnelling komen.
Er zijn soms meer gelegenheden om iets over Jezus te delen dan we denken, maar we zijn vaak niet alert of te veel op onszelf gericht, naar binnen gekeerd. Het helpt te beseffen dat we altijd op missie zijn. Op je werk, tijdens een verjaardag of personeelsuitje. Bid zachtjes of de Heer openingen geeft. Bang hoeven we niet te zijn, want we staan niet met lege handen. Er is een belofte: je zult kracht ontvangen. De Geest die je de woorden in de mond legt. Die je moed geeft om toch iets te zeggen.
Weet u een van de lessen van het koninkrijk is, dat het water wijkt als we de eerste stap zetten!
Gods kracht is beschikbaar. Want de bron van die kracht is de Heilige Geest die ons beloofd is. Dat is het derde punt.
5. De Heilige Geest die over ons komt
De komst van de Geest is de grote belofte die God vervult. Al in het OT aangekondigd. Omdat Jezus aan het kruis verzoening heeft gedaan voor onze zonden, en de relatie met de Vader hersteld werd, kon de belofte van de Geest vervuld worden. De Geest zou komen vanuit de hemel om op aarde permanent te wonen in de harten van de gelovigen. We zien in Jeruzalem de impact van wat daar gebeurt.
Heel de sfeer in de stad verandert. Als de Geest wordt uitgestort, klinkt er een geluid als van een geweldige windvlaag die heel het huis waar de gelovigen zaten vervulde’ (Hand 2:2) Een geluid van de hemel. Twee werelden ontmoeten elkaar. De hemel raakt de aarde. Het woord ‘windvlaag’ is in het Grieks afgeleid van het werkwoord ‘phero’. Het betekent: dragen, verder brengen. Wij kennen het in de zin van ‘een geluid draagt ver’. Zo ook hier: het is de wind die iets draagt, iets verder brengt. God blaast zijn hemelse adem uit en de Zijn Geest daalt neer op de stad.
In Genesis wordt de mens door de adem van God tot leven gewekt. Zo ook hier. God ademt de Heilige Geest uit en die vervult het huis. Vanaf nu is God aanwezig in de gemeente en in de gelovigen. Dat is het wonder van Pinksteren.
En weet je wat er gebeurt? De komst van de Geest verandert heel de atmosfeer van de stad. De stad die Jezus gekruisigd had, wordt de stad waar mensen gaan roepen hoe ze gered kunnen worden. Dat is het resultaat als Gods Geest de stad en mensen aanraakt. Deze plek wordt een poort van de hemel. Mensen komen tot geloof. Het rijk van de duisternis moet zich terugtrekken. Er gebeuren tekenen en wonderen. Als de hemel de aarde raakt, komt en Gods tegenwoordigheid de stad binnen. Dan komt er nieuw leven. Dan worden harten aangeraakt. De mensen stromen toe. De 120 worden vervuld. Petrus staat op en preekt. Onder een open hemel. Er is geen campagne, er zijn geen posters, er is geen reclame. Maar door de hemelse adem wordt de stad wordt aangeraakt en komen mensen in beweging.
De stad Jeruzalem wordt gedoopt in de Geest. En alles wordt anders vanaf die dag.
Ja maar, dat was toen. Een uniek moment. De Geest wordt voor de eerste keer uitgestort. Daarom is er de wind en zijn er de tekenen van vuur. De uitstorting is een unieke gebeurtenis. Die kan niet meer herhaald worden. De tekenen zijn er nu niet meer. Al het bruisende van toen is nu een rustigere rivier geworden.
Gemeente, het is waar: Pinksteren heeft iets eenmaligs. Maar dat is niet het hele verhaal. Want steeds weer in Handelingen lezen we dat het even opnieuw Pinksteren wordt. Dat Gods Geest, die was gegeven, ineens weer krachtig werkt. En Lucas gebruikt daar het woordje vervulling voor.
Gods Geest is er, maar wij mensen zijn helaas lekkende vaten. Het is soms zo dor en droog in ons leven. Herken je dat? Dat je het vuur mist. De eerste liefde van het begin.
Verlang je er naar dat je geestelijk weer opleeft?
Weet u, dat kan nog steeds gebeuren. Gods Geest kan ons opnieuw aanraken en vervullen.
Kijk maar in Handelingen. Steeds weer het refrein:
Hand 4 Petrus, in moeilijke situatie, als hij verantwoording moet afleggen over genezing van de verlamde man, vervult de Geest hem en spreekt hij vrijmoedig.
Hand 4 de leerlingen worden vervolgd, ze bidden en worden vervuld van de Geest en spreken met grote vrijmoedigheid over Jezus.
Hand 7 Stefanus, vervuld van de Geest getuigt hij voor zijn steniging.
Hand 9 Ananias bidt dat de vervolger Paulus vervuld wordt met de Geest.
Hand 13 bij de tovenaar Elymas, spreekt Paulus vervuld van de Geest profetische woorden uit.
Steeds weer het refrein, vaak in moeilijke situaties, dat de Heilige Geest komt en mensen aanraakt en vervuld.
Ik zou zeggen, laat dat ons gebed zijn, om te kunnen getuigen, in ons gezin, op ons werk, onderweg, Heer vervul opnieuw met uw Geest, schenk mij die kracht, opdat er een deur open gaat en mensen de Heere Jezus zullen zien.
Als de wind van de Geest opnieuw gaat blazen, kunnen er wonderen gebeuren, ook in Gouda. Amen.