In quarantaine

Toen het nu avond was op die eerste dag van de week en de deuren van de plaats waar de discipelen bijeenwaren, uit vrees voor de Joden gesloten waren, kwam Jezus en Hij stond in hun midden en zei tegen hen: Vrede zij u! (Johannes 20:19)

Het coronavirus heeft in korte tijd het dagelijks leven in Nederland volledig op zijn kop gezet. Hoewel er gelukkig positieve ontwikkelingen zijn, zijn de zorgen nog niet weg. Het herstel na een ic-opname vergt veel van mensen, de zorg voor ouderen in de verpleegtehuizen waar corona is geconstateerd, het niet kunnen bezoeken van geliefden, de eenzaamheid onder ouderen, de impact op ondernemers en niet in de laatste plaats de druk op gezinnen. Voorlopig zijn we nog niet van het virus af en blijft het advies nog steeds: blijf thuis en mijd onnodig sociaal contact.

De een heeft hier veel minder moeite mee dan de ander. Karakter en persoonlijkheid zal vast wel een rol spelen en de situatie thuis of in het gezin ongetwijfeld ook. Maar over het algemeen genomen, zijn wij mensen geschapen om in verbondenheid met anderen te leven. Het is ook niet vreemd als we het moeilijk vinden om niet met iemand te kunnen afspreken, bij ouders niet te kunnen langsgaan of op zondag niet naar de kerk te kunnen gaan. We zijn dankbaar voor de digitale mogelijkheden en ieder die zich daarvoor inzet, maar fijn is het niet.

Soms helpt het om de blik te verbreden. Wie leeft in een gebied waar overstromingen zijn of waar een felle oorlog woedt, is gedwongen thuis te blijven. Wie vanwege het regiem of de overheid zijn geloof niet mag belijden, moet dat in de stilte van een huiskamer doen en kan alleen maar stiekem contact hebben met medechristenen. Soms zijn mensen vanwege angst voor vervolgingen aan huis gekluisterd.

Johannes vertelt dat de discipelen van Jezus in hun huizen zijn (in quarantaine) uit angst voor de Joden. Zij hielden de deuren gesloten omdat de joodse leiders hen vijandig gezind waren. Zij zagen de volgelingen van Jezus als afvallige Joden. Vrees en angst houden hen gekluisterd aan huis. Wat gaat er gebeuren? Hoe ziet de toekomst eruit? Wat moeten we doen of juist niet gaan doen? Vragen te over.

Maar dan komt Jezus. Het is Pasen geweest. Hij is de levende Heer die de dood heeft overwonnen. Hij is de machtige Heiland die alle dingen in Zijn handen heeft. Hij zoekt de angstige en vol vragen zittende discipelen op in hun huiskamers. Hij is niet langer gebonden aan een bepaalde plaats. Als de opgestane Heer kan Hij zomaar – uit genade – levens en huiskamers binnenkomen. En dat is niet veranderd. Nog steeds doet Jezus dat door Zijn Geest. Hij weet ons te vinden. Hij weet raad met onze vragen en zorgen. Hij kent ons, in vreugde maar ook in verdriet.

Als Hij komt – zomaar of als antwoord op ons gebed – dan is het eerste woord dat Hij spreekt ook niet veranderd: ‘vrede zij u’. Jezus groet met de gewone joodse shaloom-groet. Maar uit de mond van Jezus krijgt deze groet een diepe inhoud. Het is de diepe vrede van God, die Hij door Zijn sterven en opstanding voor ons verworven heeft. En het bijzondere van deze vrede is, is dat zij ons verstand en denken te boven gaat (Filippenzen 4:6-7). We kunnen midden in de storm of in de turbulentie zitten, en toch een diepe vrede hebben, een vast vertrouwen dat God ons weet te vinden en dat Hij voor ons zorg draagt.

De vrede die Jezus geeft, is vooral bedoeld voor mensen in quarantaine.